Józef Ignacy Kraszewski urodził się w Warszawie 28 lipca 1812 roku. Dzieciństwo spędził w Romanowie. W 1822 roku został przyjęty do drugiej klasy szkoły w Białej. Oddano go na pensję do ówczesnego rektora Akademii Bialskiej Józefa Preyssa.
Lata spędzone w Białej to czas debiutów Kraszewskiego. Pod kierunkiem swojego mistrza profesora Adama Bartoszewicza, poznawał klasyków, studiował białe kruki znalezione na strychu Akademii, pisał ulotne wierszyki i tłumaczenia z Lafontaine’a. Obserwował także toczące się wokół niego życie Białej, fascynował się posępnymi ruinami pałacu Radziwiłłów, przerażali go więźniowie z zamkowej wieży. Jedno z jego późniejszych dzieł „Wielki świat małego miasteczka” jest oparte na wspomnieniach z lat szkolnych.
W 1826 roku opuścił Białą, uczył się w Lublinie i Świsłoczy, w 1829 roku wyjechał do Wilna, gdzie studiował na wydziale wymowy i sztuk wyzwolonych Uniwersytetu Wileńskiego. Uczestniczył tam w przygotowaniach do powstania listopadowego, potem intensywnie podróżując prowadził działalność publicystyczną. W 1863 roku zagrożony aresztowaniem wyjeżdża z Warszawy i osiada w Dreźnie. Na emigracji prowadzi działalność przeciw zaborcom za co był wielokrotnie więziony. Współzałożyciel i inicjator Macierzy Polskiej. W 1879 roku zostaje uczczony jubileuszem 50-lecia twórczości (przekształcił się w ogólnonarodową manifestację patriotyczną). Umiera w Genewie w 1887 roku.
Był pisarzem, publicystą, historykiem, uprawiał malarstwo i muzykę, jego twórczość obejmuje ponad 600 tomów z prawie wszystkich dziedzin piśmiennictwa. Do najbardziej znanych należą: „Stara baśń”, „Hrabina Cosel”, „Dziecię Starego Miasta”, „Kartki z podróży”.
Możliwość komentowania została wyłączona.